Maandag, 21-11-2022 Naar Halls Gap

Vandaag begon koud en nat. Het regende erg hard vannacht en vanochtend vroeg. Het hagelde zelfs even. Het schijnt Invloed te zijn van La Nina, het zusje van El Nino. In dit geval gaat het om ongewoon koud zeewater dat van invloed is op het weer.

Het ontbijt stond vanochtend niet klaar, maar was gisteren al achtergelaten in ons appartement. Wij moesten dus zelf de boterhammetjes smeren met de paar kleine zoetigheden die erbij waren geleverd. Gelukkig hadden we al wat bij een supermarkt gekocht en konden wij het ontbijt zelf wat aanvullen met een lekker plakje ham, kaas, jam en een bakje yoghurt. Thee was er wel en een broodrooster, dus uiteindelijk hebben we ons wel gered. 

De kilometers die we vandaag moesten maken om in Halls Gap aan te komen waren er niet zo veel, maar het slingerde wel door de bergen. Je moet dan daarvoor natuurlijk veel meer tijd rekenen. Onderweg een paar keer uitgestapt.

De eerste stop was bij The Grampions. Het weer viel tegen: heel af en toe scheen de zon, maar zo snel die er was, zo snel werd die afgelost door stortregen. De omgeving was wel prachtig: grote bomen en alles super groen, maar dat is niet verwonderlijk met zoveel regen. 

In de bomen troffen we koalabeertjes. Ze zaten ons gewoon op hun gemak te begluren alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat wij daar liepen. Nou, dat was niet wederzijds. Die koala's schijnen niet zo lief te zijn als zij er uit zien, maar ze doen je niks. Ze zitten in de bomen en komen kennelijk niet op de grond. Dus, als je niet in de bomen klimt, gebeurt er niks. Ze zijn echt schattig om te zien en er was er zelfs een met een jong op haar rug. Die liet uiteindelijk moeder los om zelf hoger in de boom te klimmen. Misschien vertrouwde zij die rare Nederlanders toch niet helemaal.

Ook hebben we kangoeroes gespot. Ook dat blijft een leuk gezicht dat gehip. Alsof ze een grote veer onder hun poten hebben. Ik moet dan altijd aan zo'n wipkip in de speeltuin denken, zo van "ploin, ploin". 

Op de terugweg kwam er nog een emoe aangewandeld. Hans er achteraan om te fotograferen, maar hij/zij liep stoicijns door. Alsof hij dacht "doe normaal man, wat heb jij hier nou te zoeken. Ik ben gewoon onderweg naar huis".

Almetal was het een leuke belevenis.

Verder op de dag zijn we nog een paar keer de bus uit geweest, maar leuker dan de eerste stop was het zeker niet. Zo waren we o.a. bij de Bunjil Shelter (Bunjil=een geest/god die de natuurlijke wereld en wetten beschermde) en de Tower Hill Reserve. De uitzichten daar hoog in de bergen zijn absoluut mooi en zoals al eerder geschreven, is de natuur prachtig groen.

Aangekomen in Halls Gap een beetje een tegenvaller. Het huisje ligt in The middle of nowhere; er is werkelijk niets in de omgeving. Het is sober en koud. Nu maar onder de warme douche geweest en vroeg naar bed. Morgen gaan we onderweg naar Adelaide.