Zondag, 04-12-2022 Fraser Island

Vannacht de wekker gezet om 01.00 uur en voetbal gekeken. Gelukkig heeft Nederland een mooie wedstrijd gespeeld en gewonnen, dus niet helemaal voor niks onze slaap onderbroken voor 2 uren.

Om 05.45 uur liep de wekker weer af: wij zouden vroeg naar Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld. 122 km lang en 5-25 km breed. We bezoeken het Great Sandy National Park.

Het bleek een gecombineerde groep te zijn, dus niet alleen de onze. Bij ons in de bus zaten een jongedame en jongeman die ook Nederlander bleken te zijn. Zij vertelden dat zij allebei voor langere tijd op reis zijn. Beiden alleen, maar waren elkaar eerder tegen gekomen en nu weer. Dus zochten zij elkaar weer op. Fantastisch als je hoort wat die jongelui allemaal ondernemen. Ik vind het nogal wat zo alleen, maar zo te horen geen enkel probleem. Respect en hartstikke leuk dat iemand dat durft en kan.

De busreis naar de ferry bleek ongeveer 1,5 a 2 uur en de boottocht ongeveer 1 uur.
Op het eiland aangekomen stapten we in een andere bus, en 4W-drive bus. Nooit geweten dat die ook bestaan.

De wegen op het eiland zijn niet geasfalteerd, alleen verharde zandwegen. Met een beetje regen is de weg moelijk begaanbaar en hobbelt nogal.

Nadat we door het bos gecrosst waren, reden we het strand op. Ik moest zelf onmiddellijk aan het eiland Romo in Denemarken denken, omdat we daar ook met de auto het strand op reden. Maar dit ging werkelijk best hard. Tussentijds gestopt en een stukje het pad opgelopen. Je bleek vanaf de bovenkant van de beek die daar liep, naar beneden te kunnen zwemmen. De jongelui uit de bus hebben dat natuurljk gedaan. Maar even foto's gemaakt en zojuist doorgestuurd naar Anouk.

Alle bezoekers kregen een lunch buffet. Erg lekker. Er was zowel heekfilet als gegrilde kippepootjes.

Na de lunch een wandeling door het bos. Onze gids/chaufeur bleef maar praten.  Dat had hij in de bus al gedaan, maar ik moest (alweer) afhaken, omdat de man niet te volgen was. Wel jammer, want hij heeft heel wat uitgelegd. Ik zal het nog eens na moeten lezen op internet. De eucalyptus bomen zijn enom. Vreemd met die witte stammen. De schors blijkt elk jaar te "vervellen" en krijgt dus daarna opnieuw een schors. 

Daarna weer een wandeling naar Lake Mckenzie. Je weet niet wat je ziet. Het is werkelijk prachtig, een stukje paradijs op aarde. Kraakhelder water en een hagelwit strand. Een aantal van ons hebben gezwommen, maar ik heb het maar bij pootjebaaien gehouden. Af en toe regende het een beetje, maar de temperatuur was goed en voordat je je jas aan had, scheen de zon weer. 

Almetal een vermoeiende dag, maar wel weer veel gezien. 

Nu klaarmaken voor de reis van morgen naar Cairns.